24 jun | Posted by Dominique | no comments |
Ons teckeltje Tjibbe heeft een dubbele hernia gehad. Dat betekent letterlijk niet meer kunnen lopen.
Zo uit het niets hevige pijn en een bolle rug en wij als baasjes staan naar hem te kijken en weten niet wat er gebeurt, laat staan wat je moet doen. Onmiddellijk naar onze eigen dierenarts gegaan om pijnbestrijding en pillen op te halen. Tja, we wisten in ons hart dat Tjibbe hier niet mee geholpen was.
Na aandringen van onze vrienden hebben we contact opgenomen met Dierenkliniek Oldenzaal. We wisten eigenlijk zelf ook wel dat dit de juiste weg was. De volgende dag met de nodige stress en verdriet naar Oldenzaal. Zeker verdriet want Tjibbe is ons alles. Dokter van Zuylen bevestigde na een onderzoek, dat Tjibbe zeker een hernia had. Om dit goed te kunnen bekijken zou er een CT scan gemaakt moeten worden met aansluitend een operatie. We vroegen voorzichtig wat het totale kostenplaatje zou zijn. We schrokken van de prijs. € 2200,00. Met aansluitend fysio- en hydrotherapie ad € 1000,00. Dat is heel veel geld. Je moet samen snel beslissen wat te doen. Tjibbe is 11 jaar, hoe groot is de kans van slagen en heeft hij een kwalitatief goed bestaan na de operatie. Allemaal vragen die we op dat moment gaan stellen. Wij kunnen onze lieve huisgenoot echt niet missen maar het moet allemaal wel kunnen. De prognose was een slagingspercentage van 95% dus we gaan er voor.
De volgende dag hebben we Tjibbe weer naar Oldenzaal gebracht voor de operatie. Voor ons waren dit hele spannende en emotionele uren. Eerst werden we gebeld dat de operatie geslaagd was en een paar uurtjes later dat onze makker goed uit de narcose was gekomen en zodanig dat we hem al op konden halen. Thuis met al onze liefdevolle knuffeltjes was beter dan in de kliniek blijven. Mits verantwoord natuurlijk. Heel voorzichtig met een speciale manier van dragen, inclusief katheter en medicijnen, hebben we Tjibbe mee naar huis genomen. De woonkamer werd tot woon/slaapkamer omgetoverd, zowel voor ons als natuurlijk voor Tjibbe. Zo hebben we 11 dagen gebivakkeerd. We hebben Tjibbe geen moment uit het oog verloren. Wanneer hij naar buiten moest voor een hoopje, altijd met z’n tweeën, dragend van het ene naar het andere struikje.
Toen de hechtingen eruit gingen en de katheter weer verwijderd was zijn we met de fysio- en hydrotherapie begonnen bij Dominique Frohoff voor 20 behandelingen, 2x per week. We mochten Tjibbe al vrij snel laten lopen maar met ondersteuning van zijn achterhand. Dat hebben we opgelost met een sjaal. We kregen van onze buren en vrienden vele telefoontjes met lieve en bemoedigende woorden. Natuurlijk zijn er ook mensen die dit niet begrijpen maar dat moet je dan maar naast je neerleggen. Tjibbe werd bij ieder bezoek grondig onderzocht. We kregen van zowel dokter van Zuylen als van Dominique allerlei oefeningen mee om de hele therapie extra te ondersteunen.
We vonden het heel spannend want je weet niet of je het goed doet. Bij twijfel konden we altijd bellen en hebben we zelfs een filmpje gemaakt en naar Dominique gestuurd. De hydrotherapie werd opgevoerd en Tjibbe kreeg een soort van electroden op zijn rug en bij zijn billetjes om de zenuwen en spieren te activeren. Vrienden en mensen uit onze omgeving zien al verbetering. Stapje voor stapje gaat hij vooruit. Alle energie die we samen in het leven van onze Tjibbe hebben gestoken is het dubbel en dwars waard. Samen gaan we voorzichtig verder. Nog wel onzeker maar blij dat we samen met Tjibbe de dag kunnen beginnen en zeker niet geheel onbelangrijk…. Tjibbe heeft er ook weer zin in!!